Monday, October 22, 2007

Thoughts

1. It's better to loose your Ego to the one you Love,than to loose the one you LOVE because of EGO!
2. Be on such path so that, You will not follow the market but the market will follow You!

Thought given by father of internet

Programming is nothing but
"You created your own universe and you were master of it. The computer would do anything you programmed it to do. It was this unbelievable sandbox in which every grain of sand was under your control".

- by Vinton Cerf

Charolya

डोळ्यातील अश्रू पडतात
तेव्हा त्यांचा आवाज होत नाहि
याचा अर्थ असा नाहि की
तु दुरावल्यावर मला दुःख होत नाहि

शब्दांनाहि कोड पडावं
अशीही काही माणस असतात
किती आपलं भाग्य असत
जेव्हा ती आपली असतात

कुणीच आपल नसतं
मग आपण कुणासाठी असतो
आपलं हे क्षणिक समाधान
इथ प्रत्येक जण एकटा असतो

डहाळीवरूण ओथंबणारे पावसाचे थेंब
उगाचच का अडकून बसतात
काहि क्षण फ़ाद्यांशी नातं जोडून
किती निष्ठूरपणे सोडून जातात

नजरेत जे सामर्थ्य आहे
ते शब्दांना कसे मिळणार
पण प्रेमात पडल्याशिवाय
ते तुम्हाला कस कळणार

जिवनात काहितरी मागण्यापेक्षा
काहितरी देण्यात महत्व असत
कारण मागितलेला स्वार्थ
अन दिलेलं प्रेम असतं

शब्दांनी कधितरी
मझी चौकशी केली होती
मला शब्द नव्हे
त्यामागची भावना हवी होती

स्वप्नातील पावलांना
चालणे कधी कळलेच नाहि
पाऊलवाट चांगली असली तरी
पाऊल हे वळलेच नाही

अस्तित्वाची किंमत
दूर गेल्याशिवाय कळत नाही,
सगळ कळतय मला
पण तुला सोडून दुरही जाववत नाही

कधी कधी जवळ
कुणीच नसावसं वाटतं
आपलं आपण
अगदी एकट असावसं वाटत....

हा माझा मार्ग एकला

हा माझा मार्ग एकला !

शिणलो तरिही चालणे मला

दिसले सुख तो लपले फिरुनी

उरले नशिबी झुरणे दुरुनी

बघता बघता खेळ संपला !

सरले रडणे उरले हसणे

भवती रचितो भलती व्यसने

विझवू बघतो जाळ आतला !

जगतो अजुनी जगणे म्हणुनी

जपतो जखमा हृदयी हसुनी

छळते अजुनी स्वप्न ते मला !

गीत - शांता शेळके संगीत - सुधीर फडके स्वर - सुधीर फडके चित्रपट - हा माझा मार्ग एकला (१९६३)

बगळ्यांची माळ फुले अजुनि अंबरात

बगळ्यांची माळ फुले अजुनि अंबरात :

भेट आपुली स्मरशी काय तू मनात ?

छेडिति पानात बीन थेंब पावसाचे,

ओल्या रानात खुले ऊन अभ्रकाचे,

मनकवडा घन घुमतो दूर डोंगरात.

त्या गाठी, त्या गोष्टी, नारळिच्या खाली,

पौर्णिमाच तव नयनी भर दिवसा झाली !

रिमझिमते अमृत ते कुठुनि अंतरात ?

हातांसह सोन्याची सांज गुंफताना,

बगळ्यांचे शुभ्र कळे मिळुनि मोजताना,

कमलापरि मिटति दिवस उमलुनी तळ्यात.

तू गेलिस तोडुनि ती माळ, सर्व धागे,

फडफडणे पंखांचे शुभ्र उरे मागे,

सलते ती तडफड का कधि तुझ्या उरात ?

गीत - वा. रा. कांत
संगीत - श्रीनिवास खळे
स्वर - पं. वसंतराव देशपांडे